Terug naar het ziekenhuis ( deel 6 )

5 dec. -12 dec.

2 dagen na haar doopfeest moeten we terug op controle in UZA (dit moeten we elke maand doen). Ze is cardiologisch oké en ze doet het goed. Ze weegt nu 4,2 kg. Onze kleine meid krijgt de volgende dagen echter hevige hoestbuien en diarree en tijdens het aerosollen wordt ze heel boos en moet ze hevig wenen. s'Avonds besluiten we om Imke te laten onderzoeken en via spoed wordt ze dadelijk opgenomen en krijgt ze extra zuurstof want haar saturaties zijn heel laag. Ze ligt nu tijdelijk onder een "zuurstof stolp". Imke krijgt een infuus in haar hoofdje tegen het uitdrogen want de voeding braakt ze meestal uit. Ze heeft het RSV-virus opgelopen ( luchtweginfectie ). Dit kon er nog wel bij!

13 dec. -23 dec.

Het duurt een hele tijd maar Imke kan nog niet zonder die extra zuurstof. We proberen de extra zuurstof stelselmatig te verminderen maar we moeten al snel terug bijgeven omdat ze in alarm gaat. Haar saturaties geraken zelden boven de 80 ( bij gezonde baby's ligt die rond de 100) en te dikwijls gaat ze onder de grens van saturatie 70. Op die momenten krijgt haar lichaam te weinig zuurstof en voelt ze zich niet goed. Ze herstelt traag van het RSV-virus maar we hopen ze met kerst terug thuis te hebben. We proberen nog eens een andere voeding (soja voeding) maar hiervan moet ze meer overgeven dus schakelen we terug over op de vorige voeding. Ondertussen ligt Imke ( en ook de mama ) weer 2 weken aan 1 stuk in Jan Palfijn ziekenhuis. We krijgen gelukkig goed nieuws want Imke mag kerstavond meevieren thuis!

24 dec. - 25 dec.

We zijn in de wolken want onze kleine meid is er bij op kerstavond! Het is een heel gezellige avond en Imke doet het goed. Ze krijgt nog wel extra zuurstof ( met een zuurstoffles ) maar de hoeveelheid zuurstof die ze krijgt is minimaal. Mooie liedjes duren niet lang en de volgende dag moeten we met haar terug naar het ziekenhuis. Ze kan de volgende dagen niet mee naar de andere familie feestjes en dat doet pijn. We hadden haar er heel graag bijgehad maar het mag niet zijn.

26 dec. - 31 dec.

Imke mag nog steeds niet mee naar huis. Volgens de kinderarts blijven haar saturaties te laag.
Op 28 december rijden we voor een extra controle naar Edegem om ze door de kindercardioloog te laten onderzoeken. Haar saturaties blijven laag door het RSV-virus, haar hartprobleem en de sonde in haar neusje. De kindercardioloog spreekt hier ook voor het eerst over de 2e operatie maar hiervoor moet Imke's zuurstofopname toenemen. Hierdoor moet die sonde weg en vervangen worden door een peg sonde ( dit is een maag sonde waarbij een verbinding wordt gemaakt met de maag direct door de buikwand om voeding te geven). We zijn blij voor haar want hierdoor kan die vervelende sonde uit haar neusje, zijn al die plakkers in haar gezichtje verleden tijd en kan ze hopelijk meer zuurstof opnemen.
Natuurlijk stelde we onszelf de vraag waarom dit niet veel vroeger kon maar ze mag mee naar huis en dat was weer een hele tijd geleden.
2 Dagen later krijgt ze het weer moeilijk ( hevige krampen en wenen ) en is ze met niets te troosten. Omdat er te veel sneeuw is besluiten we om de 100 op te bellen. Ze komen haar halen en ze wordt terug onderzocht. Imke krijgt opnieuw een infuus en haar stoelgang wordt onderzocht. Hieruit blijkt dat ze in het ziekenhuis het Rota-virus ( buikgriep virus ) heeft opgelopen. Ook dit kon er nog wel bij! 2 Virussen vlak na elkaar. Waarom moet ons Imke zo hard afzien vragen we ons af? Niemand kan hierop een antwoord geven natuurlijk. Hopelijk wordt 2006 een beter jaar voor ons ... niet dus !

Imke's doop ( deel 5 )

14 nov.-17 nov.

Het is heel moeilijk voor ons om terug naar het UZA te rijden .We zijn al die testen en onderzoeken grondig beu. We hebben al veel te veel dagen gesleten in ziekenhuizen maar we kunnen niet anders. Op de eerste dag hebben ze dan nog enkel en alleen haar reflexen getest ( die in orde waren) en voor de rest niets. Daarvoor moesten wij een dag en een nacht in het ziekenhuis blijven! De volgende dag werd er een hersenscan genomen van haar en werd haar zicht en gehoor nog eens getest. Na 2 gehoortesten bleek dat er gelukkig toch een reaktie was en dat ze niet doof was. Waarschijnlijk was er heel wat vocht blijven zitten achter haar trommelvlies na haar eerste operatie. Ons geluk kan niet meer op! Ook is haar zicht in orde maar op het niveau van een pasgeborene. Een paar dagen later kregen we de uitslag van de hersenscan en ook daar was alles oké. Dit was een enorme opluchting en hopelijk een nieuwe start.

18 nov.-30 nov.
Om de paar weken moeten we met Imke terug naar Jan Palfijn ziekenhuis om een nieuwe sonde bij haar te steken. Dit is voor haar een heel vervelend gebeuren. De oude sonde eruit trekken is geen probleem maar er een nieuwe insteken is niet makkelijk en heel onaangenaam voor onze kleine meid. Haar voeding geven is ook niet altijd even prettig. Je merkt goed bij haar dat ze dit niet leuk vindt want ze geeft regelmatig voeding terug en ze moet regelmatig kokhalzen ( van die sonde?). We doen er dan ook meer dan een vol uur over om haar melkje in te spuiten en best laten we ze dan ook een uur of 2 met rust om de voeding te laten verteren ...inderdaad...tot de volgende voeding. Gelukkig komt er binnenkort iemand om ons de nodige ondersteuning te geven bij de sondevoeding en oefeningen te geven om haar ogen en oortjes extra te stimuleren. Na een controle bij de kinderarts is Imke erg alert en weegt ze 4 kg. Ze doet het heel erg goed onze flinke meid!!

4 december

Op deze speciale dag wordt Imke gedoopt in de Heilig Hartkerk in Schoten. Het is een regenachtige dag maar Imke is heel de tijd rustig en wakker. Ze heeft op dat moment één van haar beste dagen. Ze kijkt rond en richt zich tot de persoon die praat. Het is een hele emotionele, persoonlijke gebeurtenis waarbij er regelmatig tijdens de prachtige tektsten die werden voorgelezen een traantje werd weggepinkt. Haar doopsel werd afgesloten met het liedje ' Jatitsu ', het liedje gecomponeerd door Toon en Freija. Daarna was er een feestje in de boerderij van De Vier Notelaars en was er drank en taart voor de aanwezigen. Het was een hele leuke dag en we waren heel blij met ons engeltje ( zie foto). Dit was ook hét moment om een unieke foto van ' het viergeslacht ' te fotograferen en van de meter en de peter.