Tuesday, August 08, 2006

Imke in Antwerpen ( deel 3 )

21 september 2005

Inderdaad. imke mag overgeplaatst worden naar UZA Antwerpen! Dit is voor ons een hele grote stap voorwaarts. We hebben sterk het gevoel dat onze dochter veel dichter bij ons is en zijn we van die verre verplaatsingen vanaf. In Antwerpen ligt ze in de isoleerkamer maar dan de luxe uitvoering tegenover Gent. De kamer is heel ruim en modern en we voelen ons heel wat beter. Maar veel belangrijker, Imke ziet er goed uit en ze heeft nog maar 1 infuusje en de sondevoeding. De grootouders mogen elke dag een uurtje op bezoek en andere bezoekers mogen beperkt even binnenkomen. Eindelijk kunnen we ons vechterke laten zien aan familie en vrienden! Freija blijft heel de dag bij haar en ze doet al een deel van de verzorging.

22 sept- 26 sept 2005

Imke doet het goed deze dagen. Ze verliest meer en meer vocht en ze ziet er heel erg mooi uit. Ze bouwen elke dag haar medicatie een beetje af en haar saturaties ( zuurstof in het bloed ) zijn onder controle. Door haar hartprobleem liggen die nog heel wat hoger dan normaal maar ze blijven redelijk constant. We kunnen haar nu ook voor de eerste keer haar kleertjes aandoen wat vooral voor de mama genieten is. Dit is het moment van de bezoekjes die we dan ook heel erg graag ontvangen.

27 sept.

Ongelofelijk maar waar! Haar laatste infuusje is er uit! Geen extra medicatie meer en eindelijk is ons Imke vrij van draadjes! Dit tot grote opluchting van de grootouders want na 2 maanden wachten mogen ze Imke in hun armen nemen. Doordat Imke enkel en alleen slechte ervaringen heeft met aanrakingen ( voedingsonde steken, prikken, infusen aanleggen, wondverzorging, enz. ) merken we dat ze lichamelijke contacten soms vervelend vindt en dat ze nog veel slaapt. Niet verwonderlijk natuurlijk na zo een verschrikkelijk zware ingreep.

28 sept. - 30 sept.

We krijgen bezoek van de cardioloog van Gent en uit onderzoek blijkt dat Imke cardiologisch in orde is en zowaar stillaan naar huis zou mogen gaan. Als dat geen goed nieuws is! Imke wordt nog onderzocht door de wondverpleegster ( in Gent hebben ze haar wonde terug moeten dichtnaaien) en de plastische chirurg. Haar wonde staat nog een klein beetje open en we moeten voorzichtig zijn, zeker tijdens haar badje.
Haar grootste probleem is die van de voeding. Het lukt maar niet om met het flesje te drinken. Ze zuigt wel een beetje maar slikken en zuigen tegelijkertijd lukt niet. Vandaar moet elke dag een voedingssonde gestoken worden via haar neusje. Deze procedure is heel erg vervelend voor ons Imke en gelukkig krijgen we nu een silicone sonde die maar elke maand vervangen moet worden.

1 okt.- 2 okt.

Freija probeert enkele keren om de voedingssonde te steken bij Imke maar makkelijk is anders. Het lukt niet en dat is een bijkomend probleem. Imke ziet er echter beeldig uit en we zijn terecht trots op haar. Ze is een vechterke met een enorm sterk karakter. We krijgen terug goed nieuws want ze mag naar Jan Palfijn. Als dat niet vlak bij is. Zo is ze nog dichter bij huis en ze zou maar enkele dagen in Jan Palfijn moeten blijven. Ons Imke is bijna thuis. Dit is voor ons heel moeilijk te geloven. Na meer dan 2 maanden afzien dan toch naar huis??

3 okt.-7 okt.

Imke ligt nu in Jan Palfijn ziekenhuis in Merksem. Op nog geen 10 minuutjes zijn we bij haar. Het gaat goed met haar. Ze proberen nog enkele keren om haar melkje met het flesje te geven maar tevergeefs. Haar voeding moeten we langzaam inspuiten met een spuit en dit gedurende 30 a 40 min.. Spijtig genoeg is er niemand die haar van haar voedingprobleem kan afhelpen. We krijgen dan ook een zware slag te verwerken. We zullen waarschijnlijk een hele lange tijd op deze manier moeten voeden. Ze krijgt ook al en hele tijd kine om haar slijmpje los te kloppen. Dit probleem is al vele weken aan de gang en ze kan de slijmpjes maar moeilijk doorslikken ( ook mede door de sonde in haar neus en keel). We leren zelf hoe we Imke het best tapponeren ( met de vingers tegen elkaar gedrukt en met 2 handen op haar rugje en borstkastje zachtjes kloppen ) en dat lukt vrij aardig. Het beste nieuws moet nog komen want Imke mag zowaar naar huis!!!!!!! We vertellen het aan niemand zodat het voor iedereen een grote verrassing is. Eindelijk!

5 Comments:

At 2:20 PM, Anonymous Anonymous said...

ons mieke, wat een voorbeeld voor ons allen!!

Groetjes,
tante stefanie

 
At 6:16 PM, Blogger kikavde said...

ja, ik kan me ook nog herinneren dat ik vanuit Indonesiƫ belde naar jullie om te checken of Imke al naar huis mocht...en wat me altijd is bijgebleven is de hoeveelheid contentement in de stem van Freija toen ze me vertelde dat Imke eindelijk thuis was!! Ik heb de hele avond toen met een glimlach op mijn gezicht rond gelopen...

 
At 8:46 PM, Anonymous Anonymous said...

Ook al 'ken' ik Imke's verhaal al, het blijft heel erg emotioneel en pakkend om dit allemaal te lezen en terug te herinneren!!

De details zoals Freija die eindelijk zelf een pamper mocht verversen in het UZA, de thuiskomst van Imke....het waren toen zo'n mooie monenten en zijn nu ook weer mooi om terug te lezen...
Heel mooie blog en ik kom zeker regelmatig eens een kijkje nemen of Imkes verhaal al verder gegaan is op deze blog.

An angel in the book of life wrote down an infant's birth and mentioned as he closed the book...to beautiful for earth...

 
At 10:55 AM, Anonymous Anonymous said...

Knap hoor, deze blog voor Imke. Om stil van te worden...
We komen hier vast en zeker regelmatig een kijkje nemen. Nog veel succes ermee.

Groetjes Igor, Tine, Dries en Lien

 
At 9:48 PM, Anonymous Anonymous said...

Heel ontroerend maar ook heel mooi geschreven. Jullie mogen inderdaad trots zijn op jullie kleine vechtertje.
Knuffel van Gert en Franky

 

Post a Comment

<< Home