Imke in Antwerpen ( deel 3 )
21 september 2005

22 sept- 26 sept 2005

27 sept.
Ongelofelijk maar waar! Haar laatste infuusje is er uit! Geen extra medicatie meer en eindelijk is ons Imke vrij van draadjes! Dit tot grote opluchting van de grootouders want na 2 maanden wachten mogen ze Imke in hun armen nemen. Doordat Imke enkel en alleen slechte ervaringen heeft met aanrakingen ( voedingsonde steken, prikken, infusen aanleggen, wondverzorging, enz. ) merken we dat ze lichamelijke contacten soms vervelend vindt en dat ze nog veel slaapt. Niet verwonderlijk natuurlijk na zo een verschrikkelijk zware ingreep.
28 sept. - 30 sept.

Haar grootste probleem is die van de voeding. Het lukt maar niet om met het flesje te drinken. Ze zuigt wel een beetje maar slikken en zuigen tegelijkertijd lukt niet. Vandaar moet elke dag een voedingssonde gestoken worden via haar neusje. Deze procedure is heel erg vervelend voor ons Imke en gelukkig krijgen we nu een silicone sonde die maar elke maand vervangen moet worden.
1 okt.- 2 okt.

3 okt.-7 okt.
Imke ligt nu in Jan Palfijn ziekenhuis in Merksem. Op nog geen 10 minuutjes zijn we bij haar. Het gaat goed met haar. Ze proberen nog enkele keren om haar melkje met het flesje te geven maar tevergeefs. Haar voeding moeten we langzaam inspuiten met een spuit en dit gedurende 30 a 40 min.. Spijtig genoeg is er niemand die haar van haar voedingprobleem kan afhelpen. We krijgen dan ook een zware slag te verwerken. We zullen waarschijnlijk een hele lange tijd op deze manier moeten voeden. Ze krijgt ook al en hele tijd kine om haar slijmpje los te kloppen. Dit probleem is al vele weken aan de gang en ze kan de slijmpjes maar moeilijk doorslikken ( ook mede door de sonde in haar neus en keel). We leren zelf hoe we Imke het best tapponeren ( met de vingers tegen elkaar gedrukt en met 2 handen op haar rugje en borstkastje zachtjes kloppen ) en dat lukt vrij aardig. Het beste nieuws moet nog komen want Imke mag zowaar naar huis!!!!!!! We vertellen het aan niemand zodat het voor iedereen een grote verrassing is. Eindelijk!

5 Comments:
ons mieke, wat een voorbeeld voor ons allen!!
Groetjes,
tante stefanie
ja, ik kan me ook nog herinneren dat ik vanuit Indonesiƫ belde naar jullie om te checken of Imke al naar huis mocht...en wat me altijd is bijgebleven is de hoeveelheid contentement in de stem van Freija toen ze me vertelde dat Imke eindelijk thuis was!! Ik heb de hele avond toen met een glimlach op mijn gezicht rond gelopen...
Ook al 'ken' ik Imke's verhaal al, het blijft heel erg emotioneel en pakkend om dit allemaal te lezen en terug te herinneren!!
De details zoals Freija die eindelijk zelf een pamper mocht verversen in het UZA, de thuiskomst van Imke....het waren toen zo'n mooie monenten en zijn nu ook weer mooi om terug te lezen...
Heel mooie blog en ik kom zeker regelmatig eens een kijkje nemen of Imkes verhaal al verder gegaan is op deze blog.
An angel in the book of life wrote down an infant's birth and mentioned as he closed the book...to beautiful for earth...
Knap hoor, deze blog voor Imke. Om stil van te worden...
We komen hier vast en zeker regelmatig een kijkje nemen. Nog veel succes ermee.
Groetjes Igor, Tine, Dries en Lien
Heel ontroerend maar ook heel mooi geschreven. Jullie mogen inderdaad trots zijn op jullie kleine vechtertje.
Knuffel van Gert en Franky
Post a Comment
<< Home